Putaclic - Mon Estivada

A la demanda generala d'una persona, la Mirelha, vos vau contar mon Estivada. Los que me seguissètz sus Facebook, sabètz ja cossí se passèt...

Arribèri lo dijòus de matin per montar lo taulièr de la FELCO perque soi plan brava e qu'ai una Cagona per metre tot lo rambalh dedins. Volguèri demorar per las dichas dels politics mas èran tan cagants que me tirèri lèu fach. Aquò fa que manquèri l'aperitiu e lo moment que quauqu'un diguèt fòrt e davant tot lo mond "m'agrada pas la lebreta" . 

De tantòst, anèri veire lo film sus Massilia que participèri al finançament participatiu. Es tras que bon! Me regalèri de la debuta a la fin. Es un concèrt de Massilia, mas amb d'entrevistas dedins. Es francament plan fach e languissi de recebre lo DVD a l'ostal. A la fin del film, a la debuta del generic de fin, piquèri de las mans, que sabiái que lo realizator èra dins la sala, per parlar de son film. Èri la sola d'aplaudir e me pensèri que lo mond èran de bravas putas, aquò se fa pas, francament, quand lo realizator es aquí, cal aplaudir. E los lums s'aluquèron. E lo mond se levèron. E demorèri sola dins la sala a esperar un realizator que deviá parlar de son film que venguèt pas jamai. Organizacion merdica. Anóncian lo film seguit d'una charradissa amb lo realizator e Papet J de Massilia e degun i èra pas. E degun o diguèt pas.

Puèi me calguèt esperar aquela colhassa de proprietària de l'apartament logat.

Coma èri crebada e que voliái veire los dos darrièrs concèrts, pel sopar, m'anèri pausar a l'aparament meravilhós qu'aviái logat, poirit e pegós, mas just en fàcia de Monoprix. D'ailà, escotèri lo concèrt de Sans e Courtial & Co sens regretar d'i èsser pas. Òc, perque de l'apartament, podiái ausir los concèrts de l'empont bèl. A son importància per la seguida. 

Davalèri sus l'esplanade des ruthènes al fieiral sul còp de 23h per veire lo concèrt que voliái pas mancar: Les Diables de la Garrigue, creacion dels collègas de Goulamas'K. Una espectacle son e lums, tan visual coma sonòr. Per manca d'astre, comencèt de plòure al cap de quinze minutas, mas coma èran mos collègas e que m'agradava FÒRÇA, demorèri jos la pluèja (òc, aviái un kway e un parapluèja dins l'auto...). Eriam una brave centenat jos la pluèja a se regalar. Es un espectacle sens paraulas, ni cançons, ni presas de paraulas, pas que de musica: musica tradicionala, musica metal e electronica, tot lo mond i tròba de qué se regalar. E es plan visual: i a una brava mesa en scèna, danças movements, los costums e las pinturas corporalas son impressionants e i a un crane jòc de lums, amb de causas fluorescentas dins lo negre. Enfin, es de veire e d'escotar. Es un espectacle que val lo còp de lo far virar.

Aprèp aquò, anèri dins la sala de las fèstas, ont i aviá Papet J. I anèri perque èri pas luènh, que los CD de Papet J m'agradan pas gaire. E aquí,suspresa! me re-ga-lè-ri !!! 
Papet J solet al micro, las maquinas pausadas davant, quin chale! Foguèri estabosida de tot lo discors intelligent que manda Papet J pendent son sound system ! Venguèt amb el lo Gari Grèu çò que fa qu'aguèrem mièg concèrt de mièg Massilia. En resson amb lo film vist quauques oras abans. Un grand moment. Mercés Papet J !!

L'endeman de matin, tornèri al cinèma per veire Païsans de Roèrgue. Es subreplan fach, es un document dels rars e dels rics mas èri mòrta e me dormissiái. Abans de roncar, preferiguèri partir, trista de mancar lo film e la discutida mas èra la melhora solucion. Amb la Marieta e lo PèiredelaSauma, partiguèrem far de torisme, anèrem veire, entre las gotas, lo trauc de Bòsols.

Puèi anèrem dinnar a Espalion e faguèrem lo penequet sus un banc pròche del riu e del jogaire de quilhas. 

Dormiguèri tot lo camin de retorn e diguèri als amics que voliái tornar a l'apartament per me pausar. 
Me toquèri lo front, lo trobèri caud. Crompèri un termomètre. 39,2º de fèbre. 
Del còp, demorèri a l'apartament e vegèri pas los concèrts. Mas los ausiguèri.
La serada carta blanca a Lionel Suarez, la trobèri "m'as-tu vu", mas m'o cal plan dire, ne plorèri de ràbia d'i èsser pas quand cantèron "Motivés"...

Lo dissabte, lo passèri sus lo sofà a escotar los podcasts de Ràdio Lenga d'Oc. 
Lo ser, escotèri de mon sofà lo concèrt de las Bombes 2 Bal. Vos cal saber que m'agradan las Bombes 2 Bal, tròbi qu'es una musica plena de vòlha. Aprèp, es un grop que canta en francés e coma punt final d'un festenal occitan, i a coma una error de programacion. Èri contenta de poder canturlejar las cançons mas me pensèri que fasiá 10 ans qu'èran las meteissas.
Un doliprane e un còp de pè al cuol mai tard, èri a passar pròche de l'empont e trobèri pas que i aviá un megasuperambient. 

Lo taulièr de la Felco èra ja desmontat, ai de collègas tras qu'eficaces, e m'esperavan per cargar dins mon auto las caissas de libres non venduts - que a l'unanimitat, los editors vendèron pas res. 

Puèi qu'èri levada e jos potinga, volguèri dintrar la sala de las fèstas per veire Dia. Arribèri a la fin d'una cançon e me demandèri s'avián de problèmas d'ausida dins las Lanas. Puèi m'empeguèri un discors longaràs contra lo nom d'Occitània per la nòstra region, èri puslèu d'acòrdi amb çò que disiá lo tipe mas èra pas lo luòc, pas l'ora, ni lo public per aquela mena de rasonament longàs e agressiu, per pas dire estèrle. Comencèt de cantar, lo son èra totjorn tan desagradiu. Aguèri una pensada per la super serada qu'aviái passada amb Papet J e sortiguèri en me dire que l'Estivada èra acabada, que n'aviái mancat la màger part per causa d'una fèbre missanta mas los ressons dels collègas me faguèron pas gaire biscar. 


Espèri que la comuna, que vòl servar lo festenal en regia directa, sauprà téner  compte de las errors d'aquesta primièra edicion sieuna, tant del punt de vista artistic que logistic e benlèu que s'enrodarà de mond qualificats e que sauprà far tornar venir un public per que Rodés siá tornarmai the place to be de l'estiu. 




Per aver un brave vejaire sus aquesta edicion de l'estivada , clicatz aquí :D