dimarts, 28 de març del 2006

lagremas

Lo matin quand me desrevelhi, demòri totjorn de temps colcada a soscar.

Aqueste matin, blues...

Me botèri a pensar qu'anavi pas demorar dins aqueste país l'an que ven, que seriái mutada sai pas ont.

Aimi lo mond d'aquí.
Fòrça.
Tròp.



Eles tanben m'aiman. Quand veni pas a quicòm, m'apèlan per demandar de qué i a , se soi malauta, se i a un problema o que que siá. Aquò me pertòca.
Fòrça.

De còps que i a, per me protegir, i vau pas, refusi las invitacions o las activitats. E eles m'apelan. I son totes e se demandan ont soi. Pensan a ieu.

Soi pas acostumada benlèu.

Aquò me fa mal.

Que fau partida de sa vida. Fan partida de la meuna.


Vòli pas partir.
Pas ara.
Pas encara.

1 comentari:

  1. coratge!
    farias miranda d'en pertot! Emai dins lo grand nord, sota l'iglo!matieu

    ResponElimina

Mercé :)