Lo matin quand me desrevelhi, demòri totjorn de temps colcada a soscar.
Aqueste matin, blues...
Me botèri a pensar qu'anavi pas demorar dins aqueste país l'an que ven, que seriái mutada sai pas ont.
Aimi lo mond d'aquí.
Fòrça.
Tròp.
Eles tanben m'aiman. Quand veni pas a quicòm, m'apèlan per demandar de qué i a , se soi malauta, se i a un problema o que que siá. Aquò me pertòca.
Fòrça.
De còps que i a, per me protegir, i vau pas, refusi las invitacions o las activitats. E eles m'apelan. I son totes e se demandan ont soi. Pensan a ieu.
Soi pas acostumada benlèu.
Aquò me fa mal.
Que fau partida de sa vida. Fan partida de la meuna.
Vòli pas partir.
Pas ara.
Pas encara.
coratge!
ResponEliminafarias miranda d'en pertot! Emai dins lo grand nord, sota l'iglo!matieu