dissabte, 18 de març del 2006

O mon país

Ai passada ma vida tota sus la còsta mediterraneana.









L’educ Nat me mandèt dins Òlt. N’èri tota urosa.
Pichona, passavi mas vacanças dins Roergue, alara, aquò me fasiá plan plaser.



Òlt.

Es pròche de tot plen de vilas que per ieu , de costuma, son luèèèèèènh… : Briva, Orlhac, Tolosa, Sarlat, Perigueux, e quitament Peitieus, Bordèu o Clarmont d’Auvernha…


Ara, QUID?

Perqué quand soi aMontpelhièr la tièra de las vilas prochas es pas tant longa?


Alara, Melania sosca.

E tròba:

Perque dins Òlt, sèm redolats de terra, e quina que siá la direccion que prenèm (nòrd sud est oèst), i aurà mai o mens luenh una vila.


E a Montpelhièr, ben i a tot una mitat de la bossòla qu’es los pès dins l’aiga.

Es per aquò que dins Òlt “Tot es a costat”

Revelacion.







La prima arriba.

Dijòus un solelhàs.



E me trachèri dijòus lo 16 de Març que, dins Carcin, i aviá pas la mar.



Me’n èri pas jamai trachada.

Mèrda.


Los collègas ensagèron de me consolar, sembla que dins Dordonha òm se pòt banhar…

Rai

Pasmens





Es lo primièr còp que la mar me manca...

o que me trachi de la manca de preséncia de la mar.

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada

Mercé :)