Cançon de l'Aranha

Cançon de l'aranha

L'ARANHA dau calabrun,
calabrun e calabruna,
cala au vespre son filat,
per prene lo clar de luna.
Fa de tela
Son estèla
e crei que ne paliràn
las ensenhas dau cèu grand.
E l'aranha dau matin
son jorn n'es entristesit,
quand au luòc de clar de luna,
vèi cambiat son bèl filat
en fin mocador brocat,
onte l'auba, una per una,
culhiguèt, passant lo puòg,
las lagremas de la nuòch.
E l'aranha dau calabrun,
calabrun e calabruna,
tòrna calar son filat
per prene lo clar de luna.


Max Roqueta, La Pietat dau matin.

perque los Cahiers Max Roqueta me fan tornar cabussar dins l'òbra de Roqueta...


.