Ron, aprèp lo blòg, lo libre

Ron, legissiái son blòg cada jorn.
Cada matin, alucavi l'ordenador, dubrissiái Firefox e agachavi lo blòg de Ron.
Aimavi sas istòrias d'infirmièr, sas istòrias sus sa vida, sas galejadas, aimavi quand parlava de musica, o de qué que siá. Metiá quicòm en linha cada jorn , a 6 oras del matin.
Puèi un jorn....
Un jorn, parlèt de que l'anavan publicar. Un libre vertadièr.
L'istòria es polida, Cendroseta a costat es una colha. Un editor arriba sus son blòg, lo legís, lo contacta, e pim pam pom, fan lo libre.
Ara, i a 2 libres que son a mand d'èsser publicats, una polida istòria... e una seria per la television! Ron amb tot aqueste trabalh, a barrat lo blòg (akò manca kand n'as la costuma).
Enfin tot akò per dire qu'ai crompat son libre e que l'ai legit.

(l'interior del libre es plan melhor
que non pas la cuberta e lo títol!)

O legiguèri d'una tira. Pasmens coneissiái la màger part dels tèxtes que los aviái legits ja sul blòg. Akò fa estranh. M'èri congostada de los legir sus internet e , akí, sul libre, aviái un sentiment un pauc estranh, pas un sentiment de "ja legit", non, un sentiment de "akò anava pel blòg". Del còp, me demandi se soi pas ieu que fau una fixacion sul supòrt e que soi pas capable de sortir del supòrt primièr... Ai l'impression a la fin de cada novèla de demorar a l'espèra de quicòm... impression qu'aviái pas sul blòg. Seriái mai exigenta pel papièr que non pas pel blòg?
Me respondretz que se lo libre foguèt crompat ièr de ser e acabat akeste matin, akò vòl dire que m'a agradat. Rai!

Lo sit de Ron
Lo vejaire de Matoo