lo primièr còp .... que faguèri cors

Lo Camelon vòl d'informacions sus mas produccions fecalas abans mon primièr cors.

Mon primièr cors.

Anem, fau la puta... Mon primièr cors coma escolana? Lo primièr cors qu'èri la professora quand aviái quicòm coma 18 ans? Lo primièr cors oficial post-capes? Los dos primièrs me'n soveni pas brica, alara vos parlarai del tresen. E coma lo Camelon e son òdi pel professorat, los coneissi, e ben sabi qu'es d'aquela caganha que vòl que parle.

Contextualizacion:

Aquela puta de CAPES, l'aguèri que m'i esperavi pas. L'annada d'estagi se farà dins l'acadèmia de Tolosa, aquò o sabiam ja, dempuèi que i a quatre miserables pòstes al capes d'occitan, los estagis se fan dins l'acadèmia de Tolosa. Jòia per ieu que quand èri pichòta, las vacanças las passavi a Riupeirós (cercaretz sus la mapa). Crentavi quand meme, voliái pas anar a Too Lose, la ciutat, aquò's pas per ieu, soi una rurala ieu. E mai que mai crentavi que l'administracion de l'educacion nacionala que de còps que i a es un pauc cona me mandèsse en país gascofòn... Cachavièlha! Ba, me preniái pas gaire lo cap de tot l'estiu que sabi que soi un cameleon, m'adapti a tot! E òc, m'èri preparada psicologicament per parlar amb de “que” e de “h”, aviái telecargat l'integrala de Nadau (pensaviatz pas que los anava crompar los disques quand meme! ) e aviái comprat un camisòt Adishatz que lo tròbi pas mai (ne coneisses de mond que perdon sos afars a son ostal?), èri armada per que l'avion Educacion Nacionala m'escampèsse en Gasconha.

28 d'agost. Telefoni al sénher inspector d'occitan de l'acadèmia de Tolosa (a quin òoome!! , sabiái pas que un jorn badariái quauqu'un que se ditz coma lo cantaire del Sunlight des Tropiques). L'òme en question me ditz que soi a Salviac. Glop. Salviac, aquò fa “-ac”, coma Armanhac, puta de dieu, me mandan en Gasconha. Mas tot aquò li diguèri pas a l'inspector. Me contentèri d'un “ont es?”. “a costat de Gordon”. “ e ont es Gordon?” Ieu dins mon cap, me fasiái una autra conversa genre “òu, arrèsta de jogar a me dire totes los vilatges de ton acadèmia, e explica-me ont es macarèl!”. Precisi :”dins quin departament” dins mon cap los neons Las Vegas fasián parpalejar “Gers” (puta de gascons)... e l'òme me ditz “Òlt”. “Aaaaaaaa, geniaaaaaaaaaaaal”. Lo tipe me cresiá pas: Mas sètz contenta? Ben òc!! Puèi m'expliquèt ont èra. Al limit de Dordonha, que me caldriá adaptar al parlar, que parlan coma Peiraguda, coneissètz Peiraguda? Mmm non, coneissi pas Peiraguda, mas m'i metrai, pas de problèmas.

Viamichelin.fr. Where is Salviac?. O putaaaaaaan, qu'es luènh, es lo trauc del cuol del Far West d'Occitània, çò cridi dabans mon ecran.

Pagesjaunes.fr per trobar lo nom del collègi , telefoni, lo principal me respond. M'i cal èsser lo 1èr de setembre. No soucy coma diriá Ophély.

Tròbi un ostal sus internet (mas cossí fasián lo mond quand internet existissiá pas????). Meti dins la Twingo tota ma vida e çò qu'aurai de besonh per subreviure al Far West, a la gròssa, i amoloni: l'ordenador, los libres, los vestits cargables dabans d'escolans, una sièta (pas besonh de doas, soi tota sola), una ola, una padèla, de qué manjar (i aurà ti un supermercat per faire la crompa?). E fai abans!

Lo 31 d'agost, passi la frontièra. “Le Lot, une surprise à chaque pas”.

M'installi dins lo git qu'ai logat sus internet qu'es al bèl mièg d'un prat de vacas que quitament lo telefonet i marcha pas.

Lendeman, lo 1èr de setembre es l'acamp dels professors. Rescontrarai mos collègas e aurai mon emplec de temps e las tièras dels escolans. Es la jornada mai esperada dins la vida d'un professor. La velha de la dintrada dels professors, es lo jorn que lo professor se pausa mai de questions: cossí seràn los collègas? N'i aurà-ti un que m'agradarà (e que li agradarai)? Trabalharai lo diluns a 8 oras? E de qu'aurai coma classas? Eça.

Lo 1èr de setembre. Dintri dins la sala dels professors.

Me cagui dessús. Soi timida. Son grands, vièlhs, rison fòrt, se coneisson totes, cadun sap tot de l'autre. E ieu coneissi pas degun, e m'aimaràn? E son braves? E se ne vòlon pas de l'occitan? E se me mandan cagar? E se vòlon pas èsser mos amics?

“bonjorn, soi Melania, soi la professora d'occitan” Son simpatics, me parlan occitan e tot! E òc soi dins un país que la lenga i es plan parlada!

Lo cap presida l'acamp. M'asseti. A costat de ieu, s'installa un vièlh ventrut, lo que ritz mai fòrt. A una camisa florida (genre Antoine dins la reclama per sai pas quin optician) e lo must de l'andòlfi: sandalas e caucetas. Perque lo mond meton de caucetas amb las sandalas? Comprendrai pas jamai e akò's per ieu es una pròva de conariá e lo mond que meton de caucetas amb las sandalas e ben los parli pas, perque ja, sonque de los veire me pensi que son colhons. E aqueste con arrestava pas de me parlar. Es professor de matematicas (m'estonas, ten...). (precisi que, urosament, ai evoluit e jutgi pas mai lo mond sus son biais de vestir o de cargar las sabatas... ).

Ai doas classas de 6ena, una classa de 5ena, una classa de 4ena e una classa de 3ena.

Veirai mos primièrs escolans, la classa de 5ena, lo dimars 6 de setembre de 2005, jorn de mos 25 ans.

E contunharai mai tard, perque quand es tròp long, legissètz pas.

NOn, èra una galejada....

Dimars 1èr de setembre. 10 oras. Sala dels professors abans d'anar quèrre los escolans dins la cort. Aquò tinda. I cal anar. Meme pas peur.

Me meti a l'endrech que los escolans i deurián èsser. “5ºA?” “òòoooooooooc” “rangez-vous”. Autoritat. Se n'avisaràn mai tard que soi (tròp) brava. "Rangez-vous, c'est rangé ça?" Un an de susvelhança dins un collègi, aquò servís!. S'installam dins la sala (de matematicas, la sala). “e i a pas besonh de faire tant de bruch per s'installar”. Fau la crida. Tot se passa plan, soi tròp fòrta. Semblan bravets! Comenci de parlar per veire çò que sabon ja. Trucan a la pòrta. Es lo professor de tecnologia. Se son enganats dins los grops, deu prene la classa entièra e mon gropet deu anar en sala de tecnologia. “Te geina pas? Ben non! Anem, anatz en tecnologia amb mossur lo professor de tecnologia, recaptatz los afars e a diluns!”.

A, Camelon, mon primièr cors...

Èra lo jorn de mos 25 ans e durèt un quart d'ora.