divendres, 28 d’octubre del 2011

dins lo mas abandonat




E ben finala, las gausèri pas passar aquelas telaranhas. Pas que me faguèsson paur, las aranhas, las crenti pas. Mas avián facha sa telaranha a la plaça de la pòrta e la simbolica me pertoquèt. Passèri pas la pòrta e daissèri a las aranhas sa proprietat.




Quantes còps lo vièlh pescaire s'assetèt a aquela taula e sus aquela cadièra? Lo vièlh pescaire es segurament mòrt, la cadièra de formica es totjorn aquí...


Un ostreïcultor qu'arrèsta e que o daissa tot... lo vagon es aquí, los ralhs tanben mas la salicòrna a presa la plaça...

3 comentaris:

  1. siéu gelos. es trop bèu e trop ben esrich

    ResponElimina
  2. Un mas en roïna
    E de formicà coma vestigis ;
    Lo tradicional
    E lo modernisme d'un còp èra.
    Mortèlas son las civilizacions
    Podèm èsser segurs que la natura etèrna,
    – Fins a quora ? –
    Tornarà prene lo dessús.
    Deman que serà de nosautres ?
    Una tomba, de cendres,
    La remembrança de qualques pròches
    E… l'oblit…
    Etèrne, el tanben.

    ResponElimina
  3. kore legisse de vers com'ako soi fier d'estre occitan e de comprene la lenga: oska!

    ResponElimina

Mercé :)