l'antitèsi del jorn : lo corratièr anticapitalista

Lo telefòn tinda. 

- Bonjorn, soi lo corratièr. Es l'agéncia que m'a donat vòstre numèro : cercatz un finançament per crompar vòstre ostal. 

- Cerqui, cerqui... benlèu pas tant qu'aquò, ai ja ma banca...

- Òc segur, avètz vòstra banca, mas ieu farai lo torn de mon malhum banquièr per trobar çò melhor per vos. 

- A, d'acòrdi. 

E me manda un e-mail amb una tierassa de tooooootes los documents que me li cal donar. 

Nos telefonam cada jorn o quasi. 

Aqueste òme sap tot de ieu. 

O sap tot sus ma vida personala : oè, non, soi sola, oè, crompi sola, conàs.

O sap tot sus ma vida professionala : a ma paga dels tres meses passats, ont trabalhi, dempuèi quora...

O sap tot sus ma vida financièra : a mos relevats de banca! O pòt veire se crompi de causas en linha sus tabotigasexualaenlinhapuntcom!!! Ò fant!

En gròs, lo tipe ne sap mai sus ieu que çò que poguèron saber totes los òmes que visquèron amb ieu. 

A aqueste gra d'intimitat, poiriam bicar, non?

Ben non. 

Perque corratièr, es pas un mestièr que me fa somiar. Un tipe que son mestièr es de caçar la moneda, ieu disi berk berk berk. En mai d'aquò, emplega pas que de mots que compreni pas. 

Mas malgrat aquò, lo tipe m'es simpatic e fa plan son trabalh.

Arriba lo jorn ont nos cal nos rescontrar per anar a la banca. Chabadabada, chabadabada. 

E aquí, comença de charrar. Se vei que saber far la conversacion es un modul important del diplòma de corratièr. 

E comença de me passar la pomada sus l'occitan. Genre "ieu tanben soi occitan". 

E comença de me contar sa vida de quand èra pichòt en Cabardès. E ò, se vòles parlar de coma èra plan quand èras pichòt, vai veire un psicològ, servisson a aquò. 

E me ditz "a ieu tanben m'agradariá de viure al campèstre", e coma ieu soi pas psicològa (o alara, dona-me setanta èuros en plaça de ne facturar uèch cents e pòdi far la psicològa), li respondi "ben corratièr, es pas gaire un mestièr del campèstre". Vertat, non?

E comença de me contar sa vida (bis), que jovenòt, trantalhèt entre far veterinari per las vacas o trabalhar dins la finança. A oè, es pas parièr, manhac! Me trufi, plan fòrt, evidentament, perque soi pas psicològa.

I a un autre modul dins lo diplòma de corratièr, es lo modul "finòt", valent a dire "dire al client çò que vòl ausir":

- Non, mas a la debuta, ieu, fasiái pas corratièr. Èri dins la gestion de patrimòni, trabalhavi per un grand grop financièr. E quand me trachèri que çò que comptava, èra l'interès del grop e que se'n batián de l'interès del client, volguèri cambiar, perque aquel biais de foncionar me correspondiá pas. 

E fin finala, corratièr es lo trabalh ont pòdi servir los interesses dels clients : cèrqui çò melhor pel client. Es lo mestièr dins la finança ont pòdi ajudar lo mond.

Mon corratièr, e ben es l'Abbat Pèire. 

O pas.