dimecres, 18 de novembre del 2009

Manjarem lo curat! A non, es tròp gras!

Diluns de ser, me trobèri un pauc per accident a seguir la messa dins una de las glèisas nòvas de Seta.
Es aquò lo subrerealisme de ma vida: de còps que i a, dintri dins una glèisa laida e dedins i a totes los capelans d'Occitània e mai benlèu los de França que i son perque es la fèsta VIP dau Curat a Seta.



Èra cagant.

Levat quand un das capelans cappelat, mòrt de rire, diguèt "fa caud dins la glèisa, e l'avèm pas mes lo caufatge, akò's la calor umana qu'avèm a Seta, ahahahahahaha". Fantomàs èra aparegut sus l'empont darrièr l'autar, ieu èri petada de rire... Mas èri la sola... Se vei que los capelans VIP an pas jamai vist Fantomàs. benlèu que se son arrestats a Don Camillo e sos panzani e son pas passats a Louis de Funès, vai-te'n saupre.


Fasiá moment que i èri pas anada a la messa.
E a ieu, i a doas causas que m'agradan a la messa.
Una seguís l'autra. E òc, pk tot es cronometrat a la messa.

La primièra es quand passas a ton vesin "la patz dau Crist". Aquò's lo moment "friendly" de la messa. Tòcas la man de cadun de tos vesins en dire a cada còp "la patz dau CRist". N'i a que ne profechan per dire "te, tu, cossí vas?" mas normalament, lo tèxt es "la patz dau crist" e aquò m'agrada perque es lo moment que lo mond t'agachan dins los uèlhs e te sorison. Ieu disi que la Patz dau CRist, es l'aujòl dau free hug.

La segonda causa , es just aprèp lo free hug d'abans, es l'eucaristia. Pel mond que coneisson pas lo patés catolic, aquò's quand lo mond van manjar lo còs dau Crist aka quand manjan l'ostia. Òc, l'ostia, aquel trocet sec de se sap pas tròp de qué, pels catolics, es lo còs dau Crist. Lo free hug es la patz dau Crist, lo trocet sec es lo còs dau Crist, d'akò ne dison la simbolica. E ben quand cal anar manjar l'ostia, i a tota una coregrafia que se bota en plaça: lo mond que sortisson del banc, qu'espèran totes dins la meteissa posicion, qu'engolisson l'ostia, e que tòrnan a sa plaça. Una coregrafia redonda qu'es la meteissa dempuèi tant de temps.

E ben ieu aquò m'agrada.
Es per aquò que la fan a la telé la messa, es perque es tot un espectacle, basta de lo saber agachar.


Wow es polit çò k disi.


O alara, es lo segond efièch kiss cool. Lo primièr te fas cagar grèu, lo segond te regalas de l'espectacle. Mas aprèp te cal pagar ta plaça a l'espectacle, d'aquò ne dison la quista.
E la banasta, passa de man en man.


.

3 comentaris:

  1. Aquò me fa pensar a quicòm... Un còp, a de batejelhas, èrem un tropelon d'amics a la messa. Una de mas amigas es pas jamai anada ni al catechirme, ni a la messa : es una vertadièira mescresenta. Quand dintra dins una glèisa, es coma ieu s'anave a la sinagòga. Al moment del passatge de la banasta, coma aviá pas de moneda, pausèt un bilhet dins la banasta e se metèt a destriar la moneda per daissar pas que la valor d'una peçòta. Aquò prenguèt un momenton. La vièlha que teniá la banasta manquèt de tombar a la revèrs. E ieu, me calguèt sortir de la glèisa de tant que risiái !

    ResponElimina
  2. un brave poton per la patz e 2 eros dins la banasta ! cal ben aquo ! coma disia l'autre "la fe sens obras morta es"

    ResponElimina
  3. ¡Cuidado Sancho! Con la Iglesia hemos topado. (Cervantes)

    Robert Paradise

    ResponElimina

Mercé :)