Curiós coma un pet , la seguida.

E ben ieu aquel afar de lirism per qualificar un pet me tafura.

Quand petatz vosautres, qué disètz? E ben ieu se vòli recapitular las causas que disi qu'ausissi suls pets, aurem lèu acabat: "puta, pudís, qual a petat?", "porcàs!", "lòl", "e ben, aquel, i aviá lo tron, l'ulhauç e mai la pluèja", "i a quicòm qu'es tombat", "maaaa, nos embocanas!", "as dich quicòm?", "ne peti de jòia", "ça sent la gambas, non?", "en mai d'aquò, fa moment qu'ai pas cagat" (lo mond te contan son intimitat, nos en cagam de son intimitat al mond! ) , "pòdi petar?" (a non, aquò's abans, mas n'i a que son vicioses, te demandan e te fan "tròp tard!"), "aaaaa, va melhor aital". Enfin, o vesètz plan: pauc  lirisme aquí dedins.

E ben me demandi ieu cossí faguèt lo tipe per trobar totes aqueles adjectius per designar un pet. Maime qu'es al deliri çò que soi a la finessa dirà que prenguèt son diccionari de sinonims e antonims. Mas ieu ai una teoria, perque ieu ai totjorn de teorias sus tot. 

Benlèu que lo tipe la compreniá pas l'expression "curiós coma un pet" e akò foguèt son escomesa. Aquò te li desrevelhèt la Tartuga Ninja que dormissiá en el e volguèt comprene. E, experiéncia extrema, amb sa femna, mangèron de caçolet. E jos la coeta, comencèron lo concors. E ò, l'avèm totes fach lo concors de pets jol plumon!, mas eles, èran lo quasernet a la man, e te'n faguèron de tota mena de pets, e notèron a cada còp lo cossí, lo a qué sembla, lo qué. Èran venguts los precursors de la petologia, e ieu vòli seguir la dralha.

E aital, ara podèm legir aquela òbra lirica, "òda al pet curiós".

Lo concors acabat e l'expression compresa, lo tipe agachèt sa femna e te li faguèt:

"Sas, en Losèra, dison "curiós coma una vièlha chata"... 

Mas aquò's una autra istòria!