Lo jorn que la Marieta foguèt la star del concèrt de la Talvera

Lo concèrt de la Talvera, i aviá de mond a bodre. Èra òrre. Ieu soi agorafòba, claustrofòba e catalanofòba, vos disi pas coma patissiái. mas bon, èra la Talvera, e aquò me geina pas de patir per la Talvera, que, finala, "nòstre Sénher a mai patit" coma o ditz lo pepin de Catòia.

I aviá de mond:

 La fòto, la prenguèri a la tota debuta del concèrt, e lo mond dintravan dintravan, aquò s'arrestava pas de dintrar!!!!

E cantan aquò:

E ben ieu aquela cançon, m'agrada fòrça! Me pòdi pas empachar de dançar! Es tròp tròp tròp bona, vos fa pas cuolejar sus vòstre sèti???
E ben vaquí!

Alara, diguèri a la Marieta
- Zo, anem dançar!
- A non!
- Ben siiiiii
- Non
- Perqué??????
- Perque i a tròp de mond, serem las solas de dançar!
- Mas noooon, dancem, e veiràs lo mond dançaràn.
- Non, nos van agachar.
- E ben, que nos agachen! de tot biais, sèm las mai polidas, los autres, los emmerdam!
- Non, vòli pas dançar, me fa vergonha.

Quina colha aquela Marieta. Mas bon, fa pas res. Es mon amiga e l'aimi.

E puèi, cambièrem de luòc, que al fons de la sala se podiá pas mai respirar, e anèrem davant, entre l'empont e las cadièras ont i aviá un espaci de 3 metres d'ample ont podiam dançar. E amb la Marieta dancèrem! Rondèu, pòlkas...

E venguèt la farandola! Youhou! 

Menada pel Thierry.

Thierry, es de Caramauç, e quand as dich qu'es de Caramauç, as tot dich! Es un capbord farandolaire. E quand te la mena la farandola lo Tierí, e ben, aquò te la despenchena la reina arlatenca :).

Farandòla. Nº1: Thierry, darrièr Thierry nº2: Ieu, darrièr ieu en nº3= la Marieta, e aprèp la Marieta, una tropelada de Catalans  que s'esposcavan en farandolejant en dire "aquells occitans, què fort!". 

E aquel falordàs de caramauç, nos fasiá passar ras l'empont, aital vesiam de pròche los artistas. Mas contra l'empont i aviá un escalièr. 

Thierry, esportiu, lo sauta. Ieu , còp d'astre, lo sauti tanben. Mas la Marieta, estabosida de me veire sautar un escalièr pendent una farandòla dabans un empont ont i a la talvera doblida de lo sautar l'escalièr e PATATRÀS, la Marieta se prenguèt l'escalièr. 

La Marieta s'espatarrèt.

Ieu, m'arrestèri pardi! La Marieta, es mon amiga e l'aimi. Mai que mai que me teniá la man e quand tombèt e ben s'emportèt mon braç drech. M'arrèsti. Mas los autres farandolejaires, catalans egoistas que son, contunhèron de dançar. E la farandòla partiguèt dins la sala farandolejar luènh de nosautres.

Una sala plena ( un bon milierat de personas), un empont amb un grop que tuga tot, e dabans l'empont, pel sòl, asuèlh de tota una sala, espatarrada, ma Marieta qu'aimi.