De la vida rufa d'una femna sola

Quand la Pompeneta cosina de plats estranhs coma akeste:
Ieu fugissi perque akò pudís qu'engarona e me balha lo racavòmit.

Dins aquestes cases, ai la solucion: los plats per solitari.
Alara, ai ensajat akeste còp las lasanhas d'"il tesoro dello chef" que trobèri al Camp, dins lo canton "mangiscla del mond". Èra pas gaire car, genre mens de 3€.

Quand dubrisses lo carton, as akò:
FAguèri de traucs amb mon cotèl dins lo plastic, e 2 minutas dins Chernobil, qu'es lo nom del micro-ondas. Akò caufa plan. Comença d'embocanar la cosina que foguèt JA embocanada per la chocrota. Ara, te cal dubrir la barqueta blanca. Alara, punt negre: dubrir la barqueta blanca es mission impossibla. Totjorn amb mon cotèl, copèri la proteccion per poder manjar, que manjar, èra finalament ma tòca a la debuta.

E me tròbi dabans akò:
Question de la Pomponeta:
- Tu l'as trouvé au rayon chiens?
Non, tòrni dire, akò se tròba a la mangiscla del mond, e non pas a la dels gosses.
Dins la sièta akò fa mens manjar pel gos:
Alara, question cruciala: es bon?
Responsa: bòf.
Ja, sembla pas bon, mas se'n fotèm.
I aviá un rèire gost que m'agradava pas gaire. Agachèri los ingredients e deu èsser una espècia: o la sàlvia o la muscada. Me soveni pas jamai.
Pasmens, me las mangèri las lasanhas qu'aviái talent.

Balanç:
çò negatiu : lo gost, la dubertura del paket
çò positiu: lèu caufat, paket en italian.



Conclusion: auriái melhor fach de me las cosinar las lasanhas, qu'aquelas èran pas tarriblas.




Detalh oblidat: sabi pas faire las lasanhas.