Reclamas!

Agachi pas la television. E quand l'agachi, demòri sovent bocabadada, o mòrta de rire, o en colèra, enfin, i soi pas jamai indiferenta. Totara, la Jefa l'agachava, m'asseti, èran las reclamas. Las reclamas , es çò que m'agrada mai a la television. E n'i a una que comença, un personatge d'animacion que sembla un gremlins en pièger comença de parlar e la Jefa zapa lèu en cridant "aaaaaaaa, non, pas akeeeeeeesta". Ieu li cridi "tòrna la metre que la coneissi pas".
E akí, vesi akò:

Aviá rason La Jefa, te balha lo vòmit e te passan akò a l'ora de sopar! Mas ieu èri mòrta de rire...
Me soveni quand èri dròlla, pel dinnar, o pel sopar, te passavan de longa la reclama del papièr igienic qu'èra un nenet qu'anava cagar sus son quèli, que te desrotlava tot lo papièr, e que fasiá a la fin de la reclama "et ouiiiiiiiii". Es que soi una victima de la pub, las de mon epòca me las sabi totas, que l'agachavi la television, mila dieus "si ju va bien c'est juvamine", "on se lève tous pour Danette" (la disi encara quand passi dabans los iaorts al Camp), "reviens leon j'ai les mêmes à la maison", "l'ami du petit dejeuner, l'ami ricorééééé". Bon arresti akí, que començatz de m'agachar coma m'agachan la Jefa e la Pomponeta quand començi mos deliris...
Vakí, èri una victima de la television e de la societat de consomacion...



En furgant per trobar la pub del Gremlins-del-pè, trobèri quauques publicitats per Chupachups, que me faguèron plan rire

Lo plaser de chucar...


Los òmes e son sexe descentralizat:


Una en español plan polideta que me faguèt plan rire


Las reclamas espanhòlas per la Primitiva m'agradan en regla generala:



Una que, se la vesi 50 còps, me fa rire 50 còps:


Pels òmes:


N' i a una que me fa escacalassar, es la suls problèmas d'ereccion dels òmes que la femna lor ditz d'anar consultar lo metge amb un guinhet. Se qualqu'un la tròba, que faguèsse petar l'adreiça :)