Esportivas

Amb la Pomponeta, anèrem a l'estadi per córrer. L'estadi es just darrièr lo licèu Joliot-Curie (que pendent d'annadas, pensavi qu'èra Julio Curie... no comment). Son d'installacions bèlas: terrenh de fotbòl (i auriá pas una còla femenina per asard??? ) amb un pelenc artificial (lo terrenh, pas la còla femenina... ), de terrenhs de basquet , qu'amb la Pomponeta devèm investir dins un balon de basquet, de terrenhs de balonman, un dakòs per sautar e una pista d'atletism qu'es finalament çò que nos interessava.
Bon, cal que precise, ieu, l'atletism akò m'agrada pas. Córrer per córrer m'emmerda, m'engarça, o pòdi pas. Anèssetz pas pensar qu'aimi pas l'espòrt. Me regali de faire de bicicleta , de jogar al balon (e Paf lo chin...), de faire de raquetas a la platja (es pas perque las raquetas son pas als jòcs olimpics, qu'es pas un espòrt, òu!), de me passejar per caminòls o montanhas. Mas córrer.... pfffff. De tot biais, soi pas enduranta, perque qué qué siá, çò que dura, me confla. Soi de ma generacion, una zapaira...
Alara, per me donar bona conciéncia e per me dire "Zo, pren-te en man, fantona", li prepausèri a la Pomponeta d'anar córrer. Ieu i voliái anar en bicicleta cap a l'estadi, perque quand i meti de bona volontat, i meti de bona volontat mas la POmponeta volguèt pas, alara i anèrem en Cagona.... (Aprèp me vendràn dire que fau pas pro d'espòrt, mon vièch!!! )
Corriguèrem.
Quants ne faguèri de torns? A, los caliá comptar??


La nòstra Pomponeta, en bona gabachona, faguèt admirativa: " Es lo primièr còp que corri sus una pista e que pòdi veire la mar" E òc, planvenguda a la mar!