P coma Periple a París

Totes vos demandatz

De qué brandavi a París?
¿Qué coño hacía en París?
What did I fuckin do in Paris?
What the fuck did I do in Paris?

(e òc, akeste blòg es poliglòt)

Tot akò es la fauta de la Pomponeta (que mai tard vos explicarai...)

Primièr, vos conti lo viatge.
Perqué Montpelhièr-París, akò's 3 o 4 oras de viatge en TGV, mas nosautras fasèm las causas d'un biais complicat e longàs...

Partiguèrem dijòus de tantossada a 5 oras de Seta amb la Jefa, camin cap al país dels Tarnagasses. Arribam en cò dels Tarnagasses a 8 oras perque aviam fach una pausa "as pas talent, tu?" a Sant Pons (que faguèri a FdG un rapòrt suls campairòls que vendián... ). Akò me permetèt d'ensajar un pauc la Cagona que vos la presentarai un d'akestes jorns... Nos permetèt a la Jefa e a ieu de faire un concert vertadièr, perque dins la Cagona, i a la musica, e akò's tarrible.
Al país dels Tarnagasses, tornam manjar perque dins la vida, cal pas aver talent, es pas bon per la santat. A 09.00, anam al joc. Lo revelh tinda a 01.30 del matin. Se levam coma podèm. Anam cap a l'ostal dels parents de la Pomponeta, sèm las primièras arribadas. Mas lo mond començan d'arribar.

Mèfi. 2 oras del matin. E sèm JA minoritàrias.

Arriba un bus pichon. Nos menarà a París.
Lo menaire es cap pelat, mas se'n fotèm, akò cambia pas res a l'istòria.
Montam dedins. Sèm un dotzenat. Cadun pren plaça. Lo cap mai o mens dins lo cuol, enfin akò pels joves, que los vièlhs petavan la fòrma.
Ja, s'as pas lo vòmit entre lo país dels Tarnagasses e la dintrada de l'autorota qu'es a Montalban es que te pòdes inscriure a Kolanta, pòdes anar de Seta a Katmandon en escoter, o faire Seta Meza en fasent lo torn de l'Estanh de Taur. Lo país dels Tarnagasses-Montalban es çò que i a de pièger dins la vida, vos o disi ieu, que voliái dormir, e que poguèri pas. Mon òme me disiá que pòdi dormir "en el canto de una moneda", cercaretz dins lo diccionari, mas veiretz, es plan malaisit de dormir "en el canto de una moneda". Ben cal creire qu'es mai aisit que non pas dins un bus pichon. Perque lo bus pichon pòrta plan son nom. Quitament ieu, que soi pas granda (es un eufemisme), aviái pas de plaça per m'instalar (ok, soi pas granda mas preni pasmens de plaça... es pas la pena d'o remembrar... ). Sens parlar dels vièlhs que quitavan pas de parlar. Non, me cal corregir, son pas los vièlhs que parlavan, èra una vièlha que barjacava de longa. Èra brava pasmens, mas s'arrestava pas. Nota bene per mai tard: dire als vièlhs que devon prene un bus pichon amb ieu a 2 oras del matin de beure pas lo cafè abans de partir.
Un còp sus l'autorota, dormiguèri. Sus l'eskina e sul costat. Es la Jefa que m'o diguèt. Alara, avètz lo drech de vos enfuscar, çò que faguèri en prenent mon aire britanic :
- È, de qué? M'agachas quand dormissi?
- Èra per verificar qu'èras plan tu que roncava....
Vos dirai pas lo mot que sortiguèt de ma boca, mas comença per una S e acaba per una A.
Pfffff
Vakí, ara totes los òmes que fantasmavan sus l'autora d'akeste blòg, fantasman pas mai... Siás contenta la Jefa?!?!
Doncas dormissi trankilament.
Pausa pipi sus una aira d'autorota e , en legir los panèus (òc, fau partida dels colhons que legissons totes los panèus que i a de legir) e vesi que sèm sus una autorota que s'apèla "L'occitane". Tè, akela empega.
Tòrni dormir dins lo bus. De fach , ronqui pas, es l'autra qu'o inventa tot per me far biscar. (e o capita la *****).
6.30: dejunar! Los Tarnagasses dejunan d'ora. Ieu ai lo cap dins lo cuol, dejuni pas, mas vau pissar. E fau partida del mond que quand van pissar, descubrisson tot plen de causas. E te vesi akò:



"vous êtes en marche vers le nord"...
la cachavièlha...
ieu qu'èri tota orgulhosa d'èsser pas jamai anada en França . Traïson, Malediccion. Cal plan que l'aime la nòstra Pomponeta per far akeste sacrifici...

Tòrni dormir dins lo bus pichon. A 8.00 del matin, la Pomponeta nos desrevelha d'una telefonada. Perque ela, es pas colha, i anèt en TGV a París!

Pòdi pas agachar lo païsatge que i a de nèbla... Grrrrr.
Pòdi pas parlar perque la Pomponeta me faguèt tot plen de recomandacions, de qué caliá dire o pas dire amb los Tarnagasses, parli pas, de tot biais ai lo cap dins lo cuol.
Alara legissi.
Perque IEU ai l'astre de poder legir en veitura, en trin, en minibus, en avion (enfin, sai pas, l'ai pas jamai pres), çò que fasiá biscar la Jefa que ela li fa venir lo racavòmit de legir en veitura. Plan fach. Ieu dormissi, ronqui, legissi, soi totterrenh. MTT, Mela Tot Terren (o Malautiá tarriblament transmissibla, o Mas Te tòcas! Mas Tut Tut, o Macarèl, Tant de Tarnagasses... , mèfi preni l'acent parisenc: je m'égare... )
La tarnagassa vièlha, dempuèi doas oras del matin, a pas quitat de parlar. O precisi. Èra la banda sonòra del viatge. Es pas en venda, pas la pena de la reclamar. Bon, li perdonam, que parlava occitan. Mas quand meme, akò o excusa pas tot! De fach, totes akestes tarnagasses, parlavan totes occitan. Alara amb la Jefa, se sentissiam minoritàrias, pauras filhas de la mar qu'avèm de referéncias completament diferentas, un umor autre... Puèi cal pas respondre "òi", cal dire "òc", alara segur, ieu èri trebolada (enmai d'aver lo cap dins lo cuol, pk aviái totjorn lo cap dins lo cuol... ). Me caliá tornar adoptar un parlar gavach. Alara, tornèri parlar a la carcinòla... bon, me regalèri, qu'es un polit parlar lo parlar tarnagàs! Èri sovent mòrta de rire tanben, perque son simpatics akeste mond...
Qualques rires e paginas mai tard, arribèrem a París a 11.30. Descarga lo bus pichon. Ieu m'escapèri entre miègjorn e 1.30 per visitar un pauc, que sabiái qu'auriam pas lo temps de visitar la vila. Se fasián de lagui totes, perque veguèron qu'èri pas colha colha mas ne manca pas
gaire, genre se va perdre, o de causas coma akò. Levat, que ieu, amb lo metro, me perdi pas. E se me perdi, m'asseti pel sòl, plori, e i a totjorn quauqu'un que me ven ajudar. Alara, pas de lagui.
Anèri al Jardin de Luxemborg, anèri a Montparnasse,

veguèri tot plen de drapèus franceses de'n pertot

prenguèri lo metro

crosèri las carrièras sens me far espotir, çò qu'èra pas ganhat, vist lo temps que me calguèt pre comprene akò:
per far pedon a París, te cal bac +10...

Puèi tornèri amb los Tarnagasses, la Jefa e Pomponeta...
Çò que faguèrem akesta tantossada vos o dirai mai tard.

Puèi aprèp a 7 oras e mièja, prenguèrem lo metro, lo RER per anar a la Tòrre Eiffel, ieu pensavi pas de la veire, mas èra pas per veire la Tòrre Eiffel , èra per prene lo batèu mosca. Tropelada de Tarnagasses dins lo batèu mosca. Tarriiiiiiiiiiible. Ieu soi bon public: agachi tot, demòri bocabadada que la mosca del batèu i poiriá dintrar dins ma boca!
E èri contenta. Aguèri freg tanben, mas akò se'n fotèm.

Batèu mosca, es con coma nom, trobatz pas? Alara ieu que me pausi de questions inteligentas, trobèri la responsa akí. Pels fenhantasses que clican pas: lo nom vendriá del barri de la mosca a Lion, o del nom d'un batèu de guèrra, e tanben un paucla leugieretat de la mosca... ieu apondi, lo bruch tanben!! De res.

La Jefa que coneis París m'explicava tot plen de causas.
Alara, cal que vos conte "l'andòlfi setòria a París". La Jefa, comença de m'explicar kikòm sus l'obelisc e me ditz que d'akí partisson los Aliscamps, e per explicar son gest li demandi:
- Alara, los Aliscamps son parallèls al Canal?


- Lo Canal?!?!? LA SEINE , COLHA!!!


Vos conti pas la nuèch nimai lo viatge retorn perque n'ai mon confle de parlar de París e que sekenon akesta nòta serà mai longa que la guia telefonica!


Conclusion:
París akò pudís e es plan grís (es per la rima... )
Finalament ai pas vist grand causa, Le Jefa e Pomponeta dison que i cal tornar per me faire visitar. Se vòlon...

Soi contenta d'i èsser anada per faire quauques fòtos de pè.
Soi trista de poder pas mai dire que soi pas jamai anada a París.

E me disi qu'avèm d'astre d'èsser nascuts ont sèm nascuts, de viure ont vivèm.




Aimi melhor Barcelona. Vakí, es dich.






un text tant longàs, e vos ai pas encara dich de qué brandavi a París. M'aimi
oaf oaf oaf oaf