on the road e dins lo trin again

Blòg en pausa fins al divendres per causa de viatge escolar...

Tap a la frontera

Los taps, akò permet d'admirar lo païsatge:

de l'utilitat dels DVDs, Divx e sofàs

Ièr anèri veire Lo còdi de Da Vinci.
Legiguèri lo libre, lo comencèri de matin dins mon lièch e l'acabèri la nuèch dins mon lièch...
Voliái doncas veire lo film.
L'istòria, la coneissiái...

Avètz vist lo que fa Silas coma fa encara mai paur que dins lo libre? A, me cal precisar, que quand legissi, m'imagini fòrça plan e plan precisament los mostres, los marrits, los decòrs, etc. D'aver pas la television, akò daissa mon imaginari plan intact... Doncas Silas ja me fasiá paur dins lo libre. Ben dins lo film encara mai.

Bon, me cal avoar quand òm lo vei nus a se flagelar e ben... um, Um. Cambiem de subjecte.


Doncas l'istòria la coneissiái. Sabiái pas que Silas aviá una Megana e un silici en inox, mas es pas grèu.


Sabètz quand son totes dins lo castèl de l'anglés fadòli?
E que Silas es aquí a espiar?
Ieu o sabiái ja çò qu'anava arribar.

E ben quand Silas li sautèt dessús al Forrest Gump,
ieu,
t'aguèri paur,
te sautèri sul fautuèlh,
bramèri un "aaaaaaaaaaaaaa"

del saut, te botèri un còp a l'òme que m'acompanhava, que del còp sautèt e faguèt paur a las filhas d'a costat.

del saut, fotèri un còp de pè al sèti de dabans que faguèt subresautar tota la rengueta.

del bram, tot lo mond s'espantèt.

Vakí , es fach, donèri la petòcha a la sala tota d'un multiplex...









L'òme que m'acompanhava me tractèt de totes los noms que li passavan pel cap que resumirem aital: "Colhassa, perqué as paur, se legiguères lo libre?"

E aprèp totas aquelas emocions, me venguèt un rire que podiái pas téner.... E de rire, de rire, pendent un quart d'ora.
Es dificil de rire quand lo film es pas brica una comedia...


Òc, la caluga del fons de la sala que brama quand fa pas paur e ritz quand fa pas rire, akí l'avètz :)

La vida es un guió

"La vida es sueño", çò escriguèt Calderón,
"All the world's a stage", çò escriguèt Shakespeare,
e Isabel Coixet escriu La Vida es un guió, un libròt de textes seus, vejaire sus la vida e lo cinèma, que los beneficis ne son versats a l'associacion Tamaia.

5 parts per aqueste libre:
- La guerra i la postguerra que no vaig viure (de la A a la Z), un mot per cada letra amb son vejaire, una anecdòta de sa vida. Un exemple? zo, un exemple cortet:

Vermell
Els rojos duien mocadors rojos. Els altres, camises blaves, uniformes grisos o verds, barrets negres. Uns eren els rojos, però els altres no eren "els blaus", "els grisos" o "els negres". ¿Llavors què eren?

- La vida es un guió
- Tanta Por, 3-4 tèxtes sus las femnas que los mar(r)its lor tustan dessús. Amb un omenatge a Marie Trintignant (sai pas perque daissi pas mai sovent s'exprimir mon umor negre... e metriái de Noir Desir dins la Radioblog...)
- Històries de cinema, s'i parla de... cinèma?
- Mi vida sin mí, que s'i parla del viratge del film.

Meti pas d'extraches, qu'ai la canha mas vos marqui quand meme la quatrena de cuberta:

A La Vida es un guió Isabel Coixet, una de les cineastes amb més prestigi del món, ens obre per primera vegada el seu cor apassionat per mostrar-nos racons de la seva infància, manies, pors, addiccions, obsessions, el seu compromís contra la violència de gènere, històries sobre el millor cinema i tots els secrets del rodatge de la seva última gran pel.lícula Mi vida sin mí. "Gràcies a tots per barrejar les seves vides amb la vida inventada de la pel.lícula. Per fer-me recuperar la fe en el poder de la ficción com a mirral del que desitjaríem que fos real. Per demostrar-me, amb cartes, missatges, somriures, sielncis, fets, que les pel.lícules serveixen per alguna cosa, fràgil, tènue, momentània, innombrable, però poderosa. Sé que, a partir d'ara, no podré viure i rodar de la mateixa manera. Que la meva vida sens la pel.lícula serà una altra."

Tot aquò per dire qu'ai vist un film de mai de l'Isabel Coixet, Things I never told you en espanhòl (Cosas que nunca te dije). M'agradèt fòrça! (Telerama l'assassinèt mas a Telerama son cons. E dire qu'ai d'amics abonats a telerama, es pas que crompan aital per far estil non non, son abonats! O merda, garris, avètz pas vergonha?). Es dins la dralha dels dos autres fils que ne parlèri ja. De causas simplòtas, la vida que passa, lo jorn que seguís la nuèch... L'aficha es polida mas ai l'impression que correspond pas al film. Isabel, se passas per mon blòg (e ben? akò pòt arribar....), vòls èsser mon amiga?

> un article sus la vida es un guió aquí
> una entrevista que I. Coixet i parla d'aqueste libre aquí

e, totjorn, lo sit oficial d'Isabel Coixet





Isabel Coixet, La vida es un guió, Ara Llibres, 2004

a Argelliès

A Argelliès, país del paure Max Roqueta, los panèus de las carrièras son polits:

(òc, cal contunhar dins la dralha religiosa del blòg, non?)

E una pòrta que, coma una colhassa, ai presa en negre e blanc!! kina vergonha... doncas la pòrta èra blava, un pauc delavada e la cardabèla... cardabèla que...

Me cal tornar a Argelliès per la faire en color aquesta pòrta!!

Juan José Millás - Todo son preguntas

Un dels libres que tòrni legir sovent. SAbètz, lo ser, quand anatz al joc, e la questions arriba "de qué vau legir?" se la responsa es pas instantanèa, es Todo son preguntas que vendrà al lièch amb ieu...

Millás es escrivan e mai que mai columnista. Columnista es un tipe, un escrivan, qu'escriu dins lo jornal d'un biais regular ( en regla generala cada setmana), una columna, es un genre a despart, a mitat dins la vida vidanta a mitat dins l'imaginari.
Soi fan de Millàs. A un pet al casc mas soi fan fan fan.
Es dels bons.


Dins Todo son Preguntas, avèm un recuèlh de columnas que son un exercici d'estil: Millás fa una columna en partent d'una fòto trobada dins El País. Es un cap d'òbra. Ja las fòtos (politica, e actualitat de tota mena) son remirablas , mas los textes que las acompanhan las esclairan d'un biais!!

Vos meti lo text qu'acompanha la fòto de cuberta, una fòto de Santi Burgos ( la podètz veire aquesta fòto aquí o aquí ). Lo text es de Juan José Millás.

Usted no tiene corazón

De súbito, la mañana del 5 de marzo tropezamos en la primera página del periódico con esta imagen que ilustraba las manifestaciones llevadas a cabo el día anterior por los alumnos de segundaria para protestar por la política educativa del PP. Pero qué nos importa la noticia a la que servía cuando es evidente que el fotógrafo consiguió trascenderla para contarnos, con la coartada de la actualidad, el desencuentro eterno entre la autoridad competente y el júbilo. Si usted es aficionado a los tests y quiere averiguar en dos segundos si es idiota, pregúntese del lado de quién se pondría en esta foto. Si se queda con los cráneos de plomo frente a la sonrisa que rompe en mil pedazos la monotonía de los uniformes, usted es idiota, con perdón, y seguramente no tiene remedio. Hágase ver de todos modos.
Ya sabemos que no hay alegría desbordante que no incluya un punto de inconsciencia. Hay que ser inconsciente, desde luego, para llegar hasta este muro de cuerpos acorazados, que sostienen un escudo en una mano y una porra en la otra, y buscar la grieta por la que asomarse al exterior para saludar a los amigos que se han quedado al otro lado. Es evidente que la chica no se da cuenta del grado de peligrosidad de su acto, y ese no saber forma parte de su dicha, y de la nuestra cuando la contemplamos. A veces, por entre las rendijas de los muros resecos de las cárceles aparece un trébol cuya visión arregla el día a los reclusos soñadores. Esa chica era el trébol en la espalda yerma del sistema; la mariposa en la torreta del tanque; el lagarto de colores sobre la tapia del cementerio. Pero no podía ser todo eso sin ser ignorante del peligro que corría.
Observen ahora las mangas del jersey, llenas de esas pelotitas que se forman por el uso y por los lavados sucesivos en los tejidos de lana. Tal vez su madre le había dicho mil veces que lo jubilara o que le pasara uno de esos cepillos especiales, pero a la chica le gusta como está. Quizá les estrenó un día que no quiere olvidar o quizá siente hacia la ropa nueva el mismo rechazo que a las ideas viejas, que van a todas partes sospechosamente planchadas. Empezamos a hacernos mayores el día en que nos deshacemos de esejersey confortable y solidario de toda la vida porque le han salido bolitas, sin tener en cuenta que las bolas son el pensamiento de la lana como las arrugas son el pensamiento de la piel.
No lleva reloj porque es evidente que no necesita trocear el tiempo para usarlo a porciones. Se lo come de golpe, sin pensar si le quedará algo para mañana. Es otro modo de inconsciencia que nos reconforta. Un tirante, que el pañuelo no ha logrado tapar, delata que lleva una mochila cargada de libros a la espalda, pincelada que también le agradecemos, pues necesitábamos algo que metaforizara su anclaje en la realidad. No sé qué dijeron sus padres cuando tropezaron con esta fotografía en la primera página del periódico, pero si usted, al verla, no deseó ser la persona cuya atención intenta reclamar la chica con esas manos que se agitan en el aire como dos pájaros en trance de apareamiento, usted no tiene corazón.

Juan José Millás, Todo son preguntas, p.61, Editorial Península, 2005

Lo sit oficial de Millás ont podètz legir d'autras columnas

Puta de país!!!

Sèm lo 24 de Mai
Son 7.30.

E trobatz normal vosautres d'aver una veitura coma akò???



Dempuèi quand i a de barbasta a las pòrtas de l'estiu????

Pè de tomata

Enfin, mission complida:





Las tomatas son plantadas... las farai tastar?

Volèm rire al país (2)

Daniel Villanova, nascut a Pesenàs fa d'esceptacles d'umor, tot sol. Me fa petar de rire Es un comedian dels bons. Dins sos one-man-show, te fa lo retrach de la vida al vilatjòt lengadocian Boronhan e imita lo mond del vilatge, dels vièlhs als joves, dels autoctòns als immigrats espanhòls o parisencs...

La pichona musica de debuta del DVD de la Corde Folle, sonque pel plaser, que m'agrada:




Extraches:

Lucette a l'espeçariá....
tirat de la Corde Folle, espectacle disponible en dVD




Paquita e la crema, tirat de son darrièr espectacle Le Printemps.





Robert lo factor, tirat de son darrièr espectacle Le Printemps.





Raymond, a l'espital, tirat de son darrièr espectacle Le Printemps.


Lo sit: daniel-villanova.com




Lo veguèri en espectacle divendres e dissabte passats, L'Automne e Le Printemps.
me regalèri.
La pròva en imatge:

Villanova a la sala dels espectacles de Melguèi, èra lo pè!

dins lo trin again

D'aquesta passa, mai que on the road, soi mai que mai dins lo trin:

Daissi Carcin amb lo polit trin de 11.51

La gara de Seta, lo cuol pel sòl, en esperant lo trin...
Precisi: es pas per plaser de prene la fòto que marchi 1qm
es just que t'ai un astre per las reservacions
que me foton totjorn LUENH de tot

trankilon

Coneissètz l'expression "plan planet"??

Una vièlha del vilatge que parla d'un parelh de retretats que son pas preissats e qu'arriban totjorn tardièrs:

"Ceux-là, ils sont plan-plan d'haricot"

enfin l'escrivi coma aquò, mas es benlèu plants-plants.

Ten, puèi que ne parli, me'n vau preparar las regas per plantar las tomatas....

vacanças: de qué farai aqueste estiu...

Brave mond

Del 18 de Julh al 22 de Julh serai a Rodés-Kpitala,

i a ESTIVADA

lo sit internet es enfin dubert, amb tota la programacion,

Voli pas mancar:

• la seccion « Imatge » amb de videos
  

• los Lemosins, que i son en fòrça, per confortar ma teoria del Lemosin finòt... i podrai apondre: lo Lemosin es musicaire e dançaire
  

• Tisner, qu'es un mostràs bearnés
  

• Alberte Forestier, carcinòla qu'èra dins l"Alberte forestier Trio" amb lo Xavier Vidal... Akò era tarrible.
  

• Chinanapoun perque es un polit nom e que Gelu+Vaillant+Theron=tras k bon!
  

• Laurent Cavalié, es boooooooooooon
  

• Lou Dalfin, soi fan, e los concerts son fabuloses, los ai vistes 3 còps.
  Granda question: l'acordeonista, Dino, capitarà de faire un risolet??? Es un acordeonista dels bons, mas soritz pas que quand se crama.... Kò fa pas res, agachi totjorn sos dets...
  

• Joan Pau Verdier, perque aimi de l'escotar a France blu e qu'es bèl òme
  

• La Talvera, que soi fan fan fan

• Moussu T, que lo CD es fòrça bon, me'n lassi pas
  

Akò ven urgent de dubrir un compte FTP endacòm per poder metre mai de mp3 en escota.


Amb un pauc d'astre, capitarai de trobar un ordenador per poder escriure cada jorn sul blòg, metre de fòtos de pès dempuèi Rodés...

Alara, se vesèm a Estivada???



lo sit oficial: estivada-rodez.com

me parlas a ieu?!?

Dimars.
08.00 del vespre.
Fa caud a Montpelhièr.
Anèri veire una pèça de teatre facha pels estudiants de la fac (me soi regalada, o cal dire). Fa un brieu que vau pas al teatre e kò permet de veire lo mond. De mond qu'aimi fòrça.


Velhard es aquí.

Quand foguèt lo darrièr còp que veguèri lo Velhard?
L'aimi plan lo Velhard.
Lo Velhard es un timid, parla pas gaire. Soritz fòrça. Es polit, las filhas lo badan (òc, soi una filha). Lo Velhard ritz quand parli. L'aimi plan. Me sembla que s'aimam plan.
Lo Velhard a tot plen de pichonas atencions. Dimars, aviá portadas de majofas de son òrt. Las aviá portadas dins un tuperware. Aviá mes lo tuperware dins una saca en plastic de Decatlon, que lo Velhard pensa a tot e es esportiu.
E lo Velhard de prepausar de majofas a tot lo mond.

Se ne prenguèri?
Pensatz plan!
E maitas! Qu'éran booooooooooonas.

Non, o mangèri pas tot!

Lo Velhard vira amb son tuperware e sa saca de plastica. Lo mond ne vòlon pas mai de sas majofas (son colhons lo mond, èran bonas sas majofas....). Mas lo Velhard vòl pas tornar a son ostal amb son tuperware amb de majofas dedins.

E lo Velhard me coneis. O sap plan que las pòdi acabar sas majofas, mas que vòli pas.
Parli amb lo mond, disi de conariás per cambiar pas.

Lo Velhard mòstra lo tuperware. Li fau signe de non.
E lo Velhard de sortir:

- Zo, LA GRÒSSA!!

M'espetèri de rire.





Parlava d'una majofa que n'i aviá una de bela.




Ieu ai la comprenèla de guingòi, es segur, mas tu, Velhardonet, n'as un de tact.....







Aviai una foto de pè... mas soi pas a l'ostal alara caldrà esperar dimenge!!!


EDIT lo dimenge 21/05:

Velhardon e ieu :)
(òc, sèm poliiiiiiiits)

quizz

Es agradiva la musiquòta, òi?

e de qu'es???

amarum...

Vaki, Barcelona 2 - Arsenal 1.
Un rescontre poirrit. E parli pas de la pluèja.
Soi pas orgulhosa del Barça. An pas jogat polit.
Merita quitament pas que ne parlessiam.

La soleta causa positiva es que los comentators franceses dison enfin "lo club catalan" per parlar del Barça.
Era l'ora.

On the road again

Pichon MP3 de circonstància:


Willie Nelson - On the road again

Cal escotar (un pauc) , abans de legir la seguida.






Ai un disc de country.
Òc.
Ai una discoteca completa, ieu, dònas e sénhers!

Non. Galègi. Ai pas crompat un CD de country, jamai de la vida!!!
Mas, es aquò d'aver una amiga als Estats-Units: te fa de presents "typically".
Me faguèt present doncas d'un CD genre bestof de Mossur Willie Nelson, e m'o cal dire, aquò m'agrada!!!
( pas en subredòsa tampauc è...)
Me diguèt que se cal aver un disc de country, cal aver Willie ( e Arnold, ont es?).
Doncas, ai un disc de country.




Agachatz lo sit, sembla lo Bufalo Grill.... oaf oaf oaf
( ai lo drech de far de replicas debilas se vòli....)

E se tu tanben vòls cantar en còr amb Willie, te cal anar veire sus Cowboys Lyrics...
( un còp de mai: ai lo drech de far de replicas debilas se vòli....)










òc, sabi plan que s'i tròba de tot sus akeste blòg...

botelha a la mar

Dins lo trin.
Òc, encara.

Gordon-Tolosa: legissi.
Una ora d'espèra a Matabuòu.
Ai quatre libres dins ma saca. Dintri quand meme al punt premsa de la gara (cresiatz pas qu'anavi dire librariá...)
Ne compri un. Perque es pichonet (un seissantenat de paginas), còsta pas car (4,40€) e es un roman de gara vertadièr: Le train de 5h50.

Lo legissi entre Tolosa e Carcassona.

Escrivi sus la primièra pagina:
16/V/06 ,Tolosa
Please let this book in the train
amb las reviradas en occitan, espanhòl, francés e catalan
+ l'adreiça del blòg - se cal far un pauc de pub, non?

Es un libre nullàs.
Mas m'agrada de saber que va viatjar. Que de monde lo tocaràn, benlèu lo legiràn e benlèu s'installarà un risolet sus sas pòtas. E benlèu quauqu'un dintrarà aquí perque la calugassa que soi daissèt un libre.
Se marcha, o tornarai faire, mas aqueste còp, amb un libre que m'agrada.


Se lo personal de neteja o fot pas a las escobilhas....

de l'utilitat de far de matematicas

Es que sabètz perqué las abelhas fan d'alveòls en forma d'exagòn??

Perqué lo rapòrt susfàcia-perimetre es melhor.
Es a dire qu'es la figura geometrica ont i a mai de susfàcia per lo perimetre mai pichòt e los exagòns se pòdon ajustar un a un sens daissar d'espacis vuèges.


Es lo professor de matematicas qu'o diguèt.
E coma aviái l'èr d'una gallina que tròba un cotèl, vos o tòrni dire, tè.


Aquò dich, lo professor de matematicas a pas res inventat, qu'es marcat dins Wikipèdia!!!
pffffffffff

de mon cuol e autras pensadas sus l'istòria marselhesa....

Primièr, cal legir aquò.

Pòrta d'Ais: Aver un cuol coma la pòrta d'Ais
Se ditz d'una femna (totjorn d'una femna è, pas jamai d'un òme) qu'a un tafanari que pren de plaça...

Expression qu'emplegava regularament mon paure paire.

Alara, un legeire lemosin se pausa de questions.
Cal saber que lo lemosin es finòt. Que nosautres, monde de mar e de garrigas, o sabèm pas: lo Lemosin es finòt e a d'umor. òc-ben, vos o juri.
Doncas nòstre lector lemosin que li direm Pasha demanda: ont es la pòrta d'Ais??

Alara, Pasha, t'o vau dire.
Mon paire es cevenòl.
Ieu, entre montpelhierenca e setòria, mas los pès dins l'aiga, lo cap dins las vinhas, e lo cuol dins lo shòrt de fotbòl.
E la pòrta d'Ais es a Marselha. (res de veire, sabi plan, mas fau çò que vòli es mon blòg)

Es una pòrta bèla de mai de 17m de naut e de larg.
D'aquí la comparason.

Per ne saber mai sus la pòrta d'Ais, es aquí o aquí


Pasha, abans qu'o demandas, o disi.
De que ven faire la pòrta d'Ais coma comparatiu dins una familha que demòra a 200qm de Marselha?? Ben mon paire visquèt a Marselha d'unas annadas e s'adaptèt a l'environa...

Pasmens sai pas s'aquesta expression es marselhesa o provençala o sonque la frucha de la poesia paternala....





Veni de verificar dins lo Tresor dou Felibrige , a l'article "Ais": la porto d'Ais: nom d'une porte de Marseille. Ditz pas res mai lo Fredo, aviá pas rescontrat mon paire...

Dins lo pòste de la veitura...

Clau
Contact
Lo pòste s'aluca solet e ausissi:





E òc! Ai crompat un libròt per aver d'unas basas-plan-basicas en portugués...

E tot aquò perque Ronaldinho faguèt ganhar lo Barça la Liga dos ans a de reng...


Tudo bem!

36 37 donatz al teleton (4)

Uèi, deserbatge tornarmai sus una parçan plan bèl. Per me faire pas cagar, decidissi que seria plan que i aguèsse de trèbol de'n pertot, que n'i a ja dins un canton pichon del parçan. Lo trèbol es practic: pas besonh d'entreten , fa de floretas polidas e las èrbas i venon pas.

Mandi ma maire al pepinierista.
Sa mission: crompar de granas de trèbol per plantar e agachar lo prètz del plant de tomata.

Tòrna sens pas res.
Lo pepinierista li expliquèt que lo trèbol, aquò èra un BULB que se planta al mes de NOVEMBRE.


OAF OAF OAF

Volèm rire al país (1)

Per començar aquesta tièra, Macarel Show.

Grop d'Avairon. Tè, aviam ja parlat d'umoristas avaironeses amb Wally...
Son roergasses.

Un primièr extrach:



Un segond extrach:



Podètz escotar dos extraches de mai aquí



Un grop novèl amb d'unes membres de Macarel: lo trio Bilingue
, i a de que escotar sul sit :), aimi fòrça la version del Boièr e la de la Bufatièra.

dins lo trin

Lo trin.

Legissi.

Gara de ??? (un bled entre Caurs e Montalban)

Montan plan de mond.

Soi a legir.

Una odor.... mmmmm que sentís bon.....

Levi lo cap.

Un òme.

S'asseta a 3 sètis del meu.

Torni cabussar dins mon libre.

Montalban. Lo mond davalan.

Soi totjorn dins mon libre.

Aquesta odor tornarmai.

Levi lo cap.

Pial gominat, jeans motlavièch, tricòt a la mòda que serra sos pectorals. Es gay, ne soi segura.

Mas, macarèl que sentís bon.

Demòra aquí, tot pròche de mon nas. Un crida al viòl!!!

« Desencusatz, de qu'es vòstre perfum? »
Òc, gausèri.

Me respond A Men de Thierry sai-pas-de-qué, ai pas comprés, Me l'escriu sus un papièr que li doni.

Lo granmercegi.

A aquela votz bassa del gays que m'agradan...

Lo granmercegi e tòrni cabussar dins mon libre.

Lo trin s'arresta pas encara. Demòra aquí davant ieu.

Tornarai pas levar lo cap.

Nifla que niflaràs, gardar aquesta odor dins lo nas.

Gardèri l'odor cap a Tolosa...

Òc-ben. Ieu. Soleta. Ai gausat demandar son perfum a un òme....

Païsatges barcelonins (12)

Paissèls

Non, a Salviac, i a pas de fuòcs...
Me demòran encara d'unas fotos de Barcelona que metrai en linha pauc a cha pauc, o benlèu tot d'un còp, veirem.

Juan Marsé

Canciones de amor en Lolita's Club - Juan Marsé

Quatrena de cuberta:

Cualquier mujer sentada en un bar de alterne a la espera de clientes sabe que el comportamiento de un hombre que lo ha perdido todo menos la vida es un misterio. Quioen no se lo crea, que vaya y pregunte a las chicas del Lolita's Club, un tugurio de periferia cerca de Barcelona donde Nancy, Bárbara y Milena venden caricias a granel, mientras doña Lola atiende la barra y despacha con los chulos de turno. Entre tanto sexo cansado, de repente una sonrisa, una voz alegre: es Valentín, un hombretón de treinta años que hace y piensa como un niño, un alma simple que circula por el bar y las habitaciones del club, llevando orgulloso las bandejas cargadas de consumiciones y consolando con palabras tiernas los males de Milena, una joven colombiana que él adora. Es ahí donde lo busca su hermano gemelo Raúl, un policía de pocas palabras y manos de matón, antes destinado en Euskadi, apartado luego del servicio por mala conducta y obligado a volver durante un tiempo con la familia.

Los intentos de Raúl por alejar a Valentín de Milena le obligan a enfrentarse con las deudas del pasado, y a pagar con sangre. Lo que queda ahora de ese hombre , ese que lo ha perdido todo menos la vida, es el misterio que encierran las Canciones de Amor en Lolita's Club, una novela donde el talento de Juan Marsé convierte las miserias de nuestros días en gran literatura.

Vaquí. Començat ièr dins lo tren, Acabat ièr dins lo lièch. Ne legiguèri maites de Marsé: El embrujo de Shangai pel KPES, El amante bilingue, Ultimas tardes con Teresa, Rabos de Lagartija, e ne passi. Totes se debanan dins los barris d'Horta,Guinardó e Gràcia de Barcelona, dins un ambient post guèrra civil. Sembla que Marsé aguèsse crompat una veitura e un calendièr: aqueste còp sèm dins la banlèga barcelonesa e dins un temps plan pròche del nòstre.

Un libre fòrça plan escrich. Ja trobèri Rabos de Lagartija (lo libre precedent) remirable. mas aquí, lo cambiament de biais, d'environa, fa de ben. Segur los autors an son biais, etc. mas bon, de còps avèm l'impression de ja legit e Canciones de amor me semblèt un buf d'aire...
Cal dire que crompèri lo libre sens legir las quatrenas de cuberta.
Doncas o legiguèri sonque amb coma referéncia la cuberta, lo títol e l'autor que coneissi son òbra.
Legiguèri pas la quatrena de cuberta que lo darrièr còp que ne legiguèri una, me levèt tot l'interés del libre ( que ja n'aviá pas gaire...), lo libre èra Cartas clandestinas de un cartero casi enamorado de Pablo Caballero, ne parlarai un autre jorn.
Tè, e se fasiái coma al cinèma? De legir un libre sens legir las quatrenas de cubèrta?

Mas tornam al "puticlub" ... L'istòria e son debanament es fòrça cinematografic. Esperi que, coma plan de novelas de Marsé, serà adaptada al cinema, qu'es una bomba de film en perspectiva. M'o caldriá dire a d'unes Americans, aquò agradariá als Americans. Sabiatz que crompèron a Amenábar lo scenari de Abre los Ojos per faire Vanilla Sky?
Cal esperar que, se fan una adaptacion, please, que siague melhora que la del Embrujo de Shangai que faguèt Fernando Trueba, qu'èra un film pesugàs mentre que lo libre èra un plaser de legir.

Bon, alara, a qual passi mon exemplari de Canciones de amor en Lolita's Club?





NB: pas disponible en anglés, revirat en francés

bedigassa del jorn

Aviái ja agut un problèma de nom de carrièra...


Tolosa.

Esquiròl.




Ieu que pensavi que lo nom de la plaça veniá de l'animalon...
un "alienista", kò's pas tant bucolic....

Reclama

Foto presa dins lo metro tolosan:





Me diguèron qu'a la tele dison "On s'y retrouve - nos i trapam!"

autobuses tolosans

Los joves se meton al fons del bus pas per se la petar dangieroses o diferents, s'i meton, al fons, que, al fons dels autobuses tolosans grises e tristasses, se pòt veire aquò...


;)

Soi un sex simbòl

Pels 4 colhons que seguisson pas, passèri plan de temps a far la jardinièra pendent aquestas doas setmanas de vacanças...

Dimenge, jorn del Nòstre Sénher, fau las plantacions de flors de tota mena.
Manca de terranha. N'anam crompar amb ma maire, lèu-lèu.
Fau lo torn de la botiga: finala crompam de flors, de topinas, e quand meme de terranha qu'eriam vengudas per aquò.
Fau mas plantacions. Ma, qu'es poliiiiiiiiit.

Dimenge èra tanben la fèsta de ma maire. Mon fraire, dins un vam generós, convida al restaurant per sopar.
M'agacha e me fa :
- Te cambiaràs non?
(sèm de mond francaràs dins la familha....)

mmmmm
cargavi:
- un camisòt que, un jorn, fa bèl temps, èra roge mas coma utilisi pas lo sabon dels palhasses de la television, mon camisòt es pas mai roge. Es lo camisòt de la segonda Festa d'Òc de Besièrs: lo dessenh que i a davant, sus mas poparassas, es una mena d'espermatozoida de fuòc. Top glamor. Sens doblidar los pegomasses de terra...

- un shòrt de fotbòl blu sorn, qu'es tròp grand e que me fa un cuol coma la pòrta d'Ais

- de basquets trempadas , fangosas e, o cal pas doblidar, traucadas

e çò melhor:

- una cauçeta grisa e una cauçeta blanca.

È?
Se gausèri sortir coma aquò?

Ben òc!!




Se jamai crosèri l'òme de ma vida a la botiga, es pas prèste de me parlar lo tip, pecaire.

E se n'i a que penson, que lo trabalh de la tèrra akò se deu far en salopeta: (mmmm òc, rai, es pas la fauta del shòrt: ai un cuol coma la pòrta d'Ais)

Huston, we've got a problem: dintri pas mai dins la salopeta....

36 37 donatz al teleton (3)

Profechi d'esser a l'ostal per levar las èrbas per plantar de flors...

Mostri a mon fraire (que se'n branda completament ) cada canton amb ço que i a dedins:
- Alara aquí i a d'ulhets, aquí i a de glaujols, aquí i a d'ulhets, alai i a de basèli, alai i a de petùnias o de begonias e aquí tanben. Aquí, es un gerani, aquí son d'ulhets. Aquí, ailà e alai son d'ulhets.
E dins aqueste canton i a de floretas; per far un massís...
- E i a pas d'ulhets dedins?
- Pfff, non!


Mièja-ora mai tard, arriba la vesina.
Li mostra mon obra botanica e torni començar:
- Alara aquí i a d'ulhets, aquí i a de glaujols....

E mon fraire de resumir:
- I a sonque d'ulhets, ako sembla Manon des Sources....






Deman, soi bona, el e la vesina m'apèlan Ugolin....







Ma, Papééééééé, es pas ma fauto se din li paketoun de grano d'ullé, n'i a tanti de grano!!! Ieu, li plante touto, li grano!

Mos pès a Barcelona

Los esperàvetz, aquí los avètz, MOS PÈS A BARCELONA:

Mos pès son de glòb-trotters...

Mos pès prenon lo metro....

La Sagrada Familia

La Pedrera de Gaudí

Bus e taxis barceloneses e Gaudí, encara....

La Casa Battló

E n'i a que lor dòlon los pès....

E ara me'n vau cap al Clapàs. On the road again.....

Trailer de pès

En esperant de poder veire los meus:




Akò vos anóncia que lèu i aurà una tièra de fòtos de mos pès a Barcelona...

Verge (fasiá longtemps!)

Quin luòc mai apropriat per trobar la Verge de Montserrat que lo Mercat de Montserrat...

Verge negra en mièg de las caissas de fruchas....

Païsatges barcelonins (11)

Passeig de Gràcia

La carrièra Aragon (qu'es pas jamai vuèja....)

La Meridiana

Del 1 al 15 del mes, d'un costat, del 16 al 31 de l'autre.
E lo 2 del mes, te cal ziga-zagar entre los que se son aparcats correctament e los autres....

Païsatges barcelonins (10)

Lo cabanon de la ONCE,

la Policia amb de toristas (franceses, ne soi segura),

lo bus pels toristas (alemands, ne soi segura).,

las platanas del Passeig de Gràcia.

Païsatges barcelonins (9) e autoretrach

La Caixa e sa polida esteleta blava....

Païsatges barcelonins (8)

Qu'es aquò?

Lo mond que coneissi que van a Espanha demandan qu'es aquò. O faguèri ieu tanben. Un jorn a Lleida. Èra lo primièr còp que passavi la frontièra, èri solet, en plan "globe-trotter". VEsiái de longa aquestes cabanons "ONCE". Alara t'arrestèri un tip dins la carrièra. Comprenguèt pas lo paure òme: "mossur, de qu'es aquò?". Comprenguèt pas qu'aquestes cabanons fan partida del païsatge de cada jorn dels Espanhòls. Alara ensagèt de m'explicar - cossí explicar çò tanta evident?- e ensagèri de comprene. Comprenguèri que i aviá una istòria de lotariá.

ONCE: Organización Nacional de Ciegos Españoles.

Dins cada cabanon, i a un cèc, òme, femna, vièlh o jove, cèc complet o deficient visual. Dins lo cabanon, lo cèc vend d'unas bilhetas, lo "cupón", es son trabalh. Lo mond crompan lo Cupón, i a un numero dessús e lo ser, a la television, i a las resultas. Un pauc coma lo loto, qué. LEvat que i un Cupón cada jorn. Aquò servís a donar un trabalh a un cèc e a ajudar a formar d'autres cècs a se petaçar dins la vida de cada jorn, a los formar per un trablh eça. L'ONCE es tanben un afar de business... cf la còla de ciclisme qu'avián al Torn de França. Enfin, vau pas faire una critica de la ONCE... o si?

En tot càs, sabi pas cossí fan los caps de la ONCE (que son cècs) per causir de filhas tan polidas per tirar los numèros del Cupón....

Païsatges barcelonins (7) e autoretrach

Lo vièch tornarmai mas vist d'en bàs.

Se soi al pè del vièch....

aquò vòl dire que soi... una colha!?!

Païsatges barcelonins (6)

La librariá ont vau plan sovent

Una de las botigas "oficialas" del Fotbòl Club Barcelona

Tot aquò per dire que lo Barça es campion de Liga....

Païsatges barcelonins (5)

Publicitat gigantarassa per escondre las òbras....

E la Casa Battló de Gaudí sequenon....

private joke

- ¡Estoy de vacaciones!
- De acciones, no sé como estarás...

La vida plena de pietat cristiana de Méla a Barcelona (1)

Ièr de ser, ai facha la bona accion de la serada.
En veitura entre los barris de Gràcia e de Guinardó.
Una paura veitura dubrís la fenèstra e me ditz "Bonjouuuuuuuuur, on est perduuuuuuuues."
Oaf oaf oaf.
Avián remarcada aqueste monde ma veitura playmobil matriculada made in france...

Èra una veitura de Montpelhìèr tanben. Anavan, enfin, volían anar, a Valéncia. La mèrda.

Barcelona, quand coneisses pas, o cal dire, es la mèrda. I a pas de panèus indicators. Pas res. A Montpelhièr, l'autorota es indicada a cada canton de carrièra, a Barcelona, es pas JA-MAI indicada.
Doncas quand arribas del nòrd, dintras dins Barcelona e INCH ALLAH!
Bon, ben aqueste còp, Allah èra pas amb aquestas montpelhierencas... Virèron 1 ora e mièja. PAs la pena de dire que los clapaassièrs exagerissèm totjorn, las cresi. M'es estat arribat. Mai d'un còp.
Cap al jorn J que comprenguèri, que veguèri una mapa de Barcelona amb los diferents barris e mai que mai los axes principals: la Ronda de Dalt, la Ronda Litoral, la Meridiana e La Diagonal.
La ronda: es çò que fa lo torn, en França seriá un periferic.
"De Dalt", Dalt es pas un tip. En França dònan de noms "carrièra Victor Hugo". Ronda de Dalt....
Dalt me faguèt pensar al nom de l'autor de Charli e la fabrica de Chocolat...cossí es ja?

Ben non, "dalt" vòl dire "naut" en catalan.... pffff, quina vergonha.
Ben lo jorn qu'ai compres que i aviá un periferic que passava ennaut de la ciutat e un autre que seguissiá la mar e ben me soi pas mai perduda a Barcelona.
OK sortida de las doas rondas e de las linhas de metro, sabi pas res faire mas quand meme.

Doncas, aqueste dimars de ser, poguèri far ma saberuda en menant aquestas montpelhierencas cap a la ronda de Dalt, que a la fin i a l'aeropòrt e ont Tarragona serà indicada.

Enfin, espèri.

Païsatges barcelonins (4) polits redonds e sensuals...

Sonque per dire que mon blòg es pas lo solet endrech ont se pòdon trobar de polits cuols....

Es l'"esquina" d'un quiòsc de premsa e per faire plaser a mon lectorat mascle.

Païsatges barcelonins (3)

Las polidas cabinas telefonicas blavas de Telefónica

que marchan amb de sòus e de cartas...

que manjan de sòus e marchan amb de cartas.

Son polidas, pa'rai?

Darrièr, es la Pedrera de Gaudí.

La vida de Méla a Barcelona (2)

En dejós de la mòstra sus Malèvich, i aviá una mòstra suls païsatges de Catalunya "La Catalunya Païsatge - A la recerca d'un imaginari contemporani". E coma èra a gratis, soi dintrada....

Una mòstra pichoneta mas interessanta. La soscadissa se fa a l'entorn dels païsatges simbolics de Catalonha e çò que son, çò que venon e çò que vendràn. Pausa la question: avèm gardat la lenga, mas e lo nòstre païsatge?.

Una mòstra pichoneta organizada en tres partidas:
- païsatges simbolics: de sètis plan confortables davant dois ecrans bèls de television. Sus l'ecran d'esquèrra, una fòto d'un païsatge simbolic (las ròcas de Montserrat, la Sagrada Familia, etc) que demòra immobil, e, a l'encòp, sus l'ecran de drecha, aquesta foto puèi una foto del meteis endrech amb mai de recuol, pùei una autra fòto amb un autre angle, una autra panoramica... La tòca? Lo païsatge simbolic tal coma los Catalans o pòdon aver dins son imaginari (sus l'ecran de senèstra) e veire çò que i a l'entorn, çò que s'es bastit, çò que los Catalans an daissat que se bastiguèsse a l'entorn del simbòl. Un trabalh interessant de fotografias.
- païsatges desbordats: un cairrat pichon (3x3 metres) amb de panèus de senhalizacion rotièra. Sus cada panèu, una fòto del nòstra païsatge d'uèi (bordilhèrs, centralas, usinas, parkings, etc) acompanhats de dos mots (nom+ adjectiu) per definir (e criticar) aquestre paisatge fotografiat. Tot plen de panèus, dins totas las direccions sus un espaci pichon. Encara un còp, un trabalh que trobèri interessant.
- païsatges recuperats : lo títol o ditz tot. De caissas verdas (pas tant confortables...) per s'assetar davant un ecran de tele ont desfilan de fotos d'un païsatge recuperat: avans aprèp ara.

A la dintrada de la mòstra, coma o fa la Caixa de Catalunya e que son de mond qu'an plan de sòus, te dònan un libròt qu'explica la mòstra ont i a, entre autres, un tièra de questions:

- Hem salvat la llengua. Però, i el paisatge?

- Hem recuperat les nostres institucions. Però, i el món fisic?

- Quina és la imatge contemporània de Catalunya?

- Quins són els trets característics del territori català?

- Quines són les imatges del paisatge humanitzat del segle XXI?

- Quins poden ser els referents per a nous imaginaris col.lectius?

E se la voliatz veire, tròp tard. Acabava lo 1er de Mai.

Pasmens:

Lo sit internet: catpaisatge.net

Païsatges barcelonins (2)

Lo vièch

V de Volver

E òc, anèri veire lo darrièr film d'Almodóvar. Volver. Tornar. Pensatz plan qu'es la primièra causa que faguèri en arribant a Barcelona. Vau poder faire la quèqua pendent quauques jorns quand tornarai de vacanças que sortís en França sonque lo 17 de mai...

Ben, es un film d'Almodóvar. Punt. Amb totas sas qualitats.
Mas finala es tròp un film d'Almodóvar. Benlèu qu'ai enveja de veire quicòm mai coma cinema espanhòl. Finala, soi d'acòrdi amb la critica d'Isabel Coixet .

Mas anètz pas pensar que m'agradèt pas.
Segur qu'a sa sortida en França, i tornarai.