Aqueste matin, just levada, soi sortida prene l'aire encara fresc del matin, e sus la rota, al luènh, ai vist passar lo forgon de la gendarmariá, girofars alucats. "Marcamau se passeja".
Se son arrestats dabans mon ostal.
Glop.
Es pas jamai una bona nòva quand los gendarmes s'arrèstan en cò tieu. Sul pic, ai pensat a mon fraire qu'es domiciliat aquí.
Mas non, venián pas per me parlar a ieu.
M'an demandat de qu'èra lo quilomètre de mon ostal.
Demòri long de la via ferrada.
Uèi, al km 90, quauqu'un a decidit d'arrestar aquí son camin.
R.I.P.
Dab tots los elements descriptius qui balhas suu blòg, que poderem aviar ua caça tau tesaur entà trobar on demoras exactament e hà's pagar l'apero.
ResponEliminaEn attendant, Mélanie, zette au frais !!!
:)
e los trens marchan pas pendent 2 oradas, de que ne perdre nòstra umanitat. I a totjorn de periòdas privilegiadas: dintrada, l' acorchament dels jorns, nadal e cap d'an, e debuta de prima. Quand prenes lo tren cada jorn pòt arribar qui que siá lo moment e espèras a la gara.
ResponEliminaSe cal dire que ara la persona es pas pus a endurar. Sentís pas res pus, pensa pas pus, vei pas res pus. Fin. Es trist per sos parents e amics mas pas per ela. Entre res e una vida de mèrda, de còps, tant val melhor res.
ResponEliminaComprene los que prenon la decision d'arrestar de viure. An de coratge, aquel monde, lo coratge de contunhar pas.
Levat que i a pas ren que nos pròve çò que dises. Los romans cresian que los mòrts contunhavan de patir (coma fantasmas) ; los crestians cresan que los mòrts vivan uroses amont ; los racionalistas se pensan que los mòrts sentisson pas pus ren. Cadun a son idèia.
ResponEliminaNon, pas cap de pròba, juste mon vejaire sus la vida e la mòrt.
ResponElimina