Lectura estivala (6) : lo concors IEO joinessa

L'an passat, l'IEO, istòria de dopar un pauc sas publicacions, organizèt un concors de literatura joinessa per tal d'aver de qué apasturar los joves escolans de las escòlas bilinguas o immersivas que crèban d'enveja de legir. Sabi pas qué i aviá o qué i aviá pas dins lo quasèrn de las cargas ni qué ganhèron los premiats a despart de la reconeissença eternala de l'editor.

Lo libre que ganhèt lo concors es Cronicas Pacolinas de Magali Bizot-Dargent. 

Son las istorietas de la narratritz de dotze ans, escambarlada entre son enfància idealizada e l'adolescéncia que vòl que se rebèle contra sos parents que semblan perfièches. Francament? M'emmerdèri. Se passa pas grand-causa, son de consideracions e de rasonaments dins lo biais del libre Questions essencialas e autres escrichs minusculs  de la meteissa autora publicat en cò de l'IEO, que sabi que tot plen de mond, aquò lor agradèt, mas a ieu m'agrada pas. Lo primièr capítol m'agradèt fòrça mas aprèp tre lo tresen capitol, aquò revertava tròp lo biais del primièr libre que m'agradèt pas gaire. Ne parlèri amb mai d'un, que me pausavi de questions, èra pas normal que m'agradèsse pas, se ganhèt lo primièr prèmi es qu'es bon lo libre! Resulta: agrada  a las femnas : "òooooo, son mas pensadas d'adolescentas, subrebeeeeeeeen" (de dire en se tustant lo front), agrada pas als òmes : "rò, se passa pas res, i a pas d'accion" (de dire en se gratant los colhons). Vos disi pas ara las questions que me pausi sus ma persona :D. Enfin, vos rasseguri, aquò se legís plan. 
Una causa bona : la lenga. Es un plaser de la legir. 

Quicòm mai de bon : la cubèrta. 

Çò qu'es pas lo cas del segond, Lo Pacte de Joan-Miquèu Dordeins. L'an trobada en cò de LIDL la cobèrta?

 Es una cobèrta aquò? Enfin, rai, es pas la cobèrta que compta me diretz, es çò que i a dedins. E çò que i a dedins, es excellent! Me regalèri de legir aquel libròt. Pasmens, l'istòria se passa a l'Edat Mejana e ieu l'edat mejana amb sos cavalièrs, sos cagadors defòra, sos sètis, sos barris e sos senhors, m'emmèrda grèu. E aquí, non, pas brica, me regalèri. Lo legiguèri d'una tira lo libre sens lo pausar. Los personatges son plan trabalhats, lo scenàrio es plen de rebombiments, tomba pas dins lo facil o lo patòs bon mercat, las causas son pas telefonadas, es plen d'imaginacion. Las cent-quaranta paginas son plan utilizadas, pas res de levar. Una capitada. Lo coneissi pas aquel Joan-Miquèu Dordeins , sabi pas de qu'a escrich mai, mas s'avètz de libres d'el de me conselhar aquò m'interèssa! Ai pas comprés perqué a pas agut lo primièr prèmi!!! que lo merita!!!


E puèi de qué emmerdar los cons : Cronicas Pacolinas es en provençal (contràriament a çò marcat aquí) e Lo Pacte es en gascon. M'agrada!