Fenhanta e gromanda

M'agrada de manjar mas passar d'oradas a cosinar, e ben, aquò m'agrada pas sovent. E figuratz-vos que, ara, al mercat del vilatge, i a un italian que ven(d). Un italian es un biais de dire, è, deu èsser italian coma ieu soi suedesa. Mas vend de produches italians : de lasanhas e canelònis handmade (pas tastats), de saucissons e cambajons de totas las menas, de formatges un pauc tròp cars, de gressini e de raviòlis. 
Tombèri de genolhons dabans son camion en li plorar quicòm coma "mas i seretz quand los toristas seràn partits?". 

Vos expliqui : mon bled, normalament, i a quicòm coma 2500 estatjants, mas l'estiu i a una invasion de toristas, e pas lo torista intelligent, non, non, lo torista con, pas "con" dins lo sens de "missant", mas "con" dins lo sens de "bèstia", "nèci", "pas intelligent", los toristas que se poguèsson comprene que valdriá mai anar en vacanças en Normandia, nos mancarián pas.

Doncas, l'estiu, vau pas jamai al mercat al vilatge per pas apasturar ma misantropia ja subredesvolopada. E dimenge passat, vai-te'n comprene, anèri al vilatge. O 'fant quina missanta idèa! De veituras a bodre de'n pertot, parcadas suls trepadors e dins los arbres, de mond de l'accent dau Chnòrd cremats pel solelh (plan fach!), e, òdi entre los òdis, la coa a la fornariá. E, a costat de la fornariá, revelacion entre las revelacions : lo camion italian. 
De qué li crompèri? Ben pas grand causa perque aviái pas gaire d'argent e i aviá un detzenat de putans de toristas de sa raça que fasián la coa dabans lo solet distributor del vilatge. 
Alara : de mortadèla en omenatge a Quequejaire, de raviòlis riccota e tres formatges, de terrina de Narbona (vos aviái dich qu'èra pas completament italian...), de gressini perque lo gressin, aquò's bon e de mascarpone. 
Perque lo mascarpone, es coma la Pana Cotta, aquò m'agrada. N'i a dins lo tiramisu, lo problèma del tiramisu, es que lo mond lo fan al cafè, e m'agrada pas lo cafè. Doncas mangi pas jamai de tiramisu e mangi pas jamai de mascarpone. E aquí comprèri lo mascarpone. 
Ara the question is :  qué far amb lo mascarpone? 
Sus internet, as una infinitat de recèptas de tiramisu, as una milionada d'idèas de veirinas amb de mascarpone dedins. Mas ieu soi una fenhanta, ai pas enveja de cosinar. Mas vòli manjar quicòm de bon. Dilèma cornelian.


E aquí l'idèa. 

Anèri a ma figuièra, te prenguèri quatre figas, te las copèri en dos, te metèri un pauc de mascarpone dessús e raaaaaaaaaaaa, qu'aquò èra bon! 

ligam dirècte