Sonho

Al mes d'abrial, vau al Portugal una setmana. Ai reservat avion e dormir, e me languissi grèu grèu grèu d'i anar.

E la nuèch passada, ai somiat qu'èri al Portugal.

Mon sòmi comença que sortissi del metro sus una plaça laida marronassa mièg-vièlha mièg-modèrna, l'agachi e sortissi mon aparelh de fòtos "perloblòg".

Camini en cèrca de mon ostalariá pas cara (ai fach dins lo veryveryverylowcost, cal saber viure dangierosament). E passi darrièr de causas vièlhas polidas que ne fau de fòtos e t'arribi dins un terren marcamal ont fan d'espòrt dos joves maurèls e musclats. 

Ellipsi onirica. Soi dins ma cambròta de mon ostalariá pas cara. Los dos joves tanben. Vòlon totes dos colcar amb ieu e se carpinhan aquí dessús en començant de se desvestir (allò Sigmund?), lor fau comprene que non non non pas possible vau pas colcar amb los dos e pòdi pas causir, defòra everybody, anatz vos segar mai luènh. 

Dins la nuèch, dormissi pas e vòli agachar la ciutat by night (e mai dins los sòmis soi una romantica bon mercat). Dubrissi la fenèstra, la fenèstra se desmarga, tomba e me cal plan mièja orada per la tornar metre, de guingòi. (allò Sigmund?).

L'endeman, visiti la vila dins un transpòrt en comun que vòla (ben òc, es un sòmi! E aviái pro caminat la velha) e vesi tot a mos pès, tot es plen de colors, aquò parla, aquò sentís bon (Melania in Wonderland...). Passam al dessús d'un mercat, me congosti de las nolors: merluça, carn grasilhada, alh.

Me tròbi ataulada amb quatre vièlhas vestidas de negre que charran a l'entorn de son cafè. Fau mas primièras frasas, plan urosa d'èsser a aquela taula, d'escambiar amb lo mond e de descubrir...

Demandi a la patrona qué pòdi manjar.

Me desrevelhi.

Son 6h.

Ai los budèls que rondinan. 

"Mas que siás colha ma paura Melania d'aver escampat aqueles dos joves!"